یک تفاوت مهم میان درمان ارتودنسی دندان ها و دیگر درمانهای تخصصی دندانپزشکی، ماهیت طولانی مدت زمان درمان ارتودنسی است. در کلینیک (درمانگاه) در درازمدت امکان جابجا شدن متخصص ارتودنسی مربوطه وجود دارد که می تواند برای بیمار مشکل ایجاد نماید. درمان ارتودنسی وابستگی قابل توجهی به مواد و وسایل دارد و در مطب معمولاً امکانات بهتری فراهم است و دست متخصص ارتودنسی در بکارگیری مواد و وسایل مورد نظرش بازتر است. هر چند در کلینیک (درمانگاه) هزینه ارتودنسی از مطب پایین تر است اما بعضاً هزینه هایی به هزینه اصلی اضافه می شود. بنابراین توصیه می شود برای درمان ارتودنسی به مطب بهترین دکتر ارتودنسی مراجعه نمایید.

اکثر دستگاهها و وسایل ارتودنسی دندان با زندگی روزمره تداخل ندارند و فرد می تواند صحبت کردن و فعالیتهای اجتماعی روزمره را بصورت عادی داشته باشد. فعالیتهای ورزشی هم مشکلی ندارد ولی بهتر است ورزش هایی که همراه با ضربه به صورت هستند، بخصوص ورزش های رزمی محدود شوند یا انجام نشوند.
طی درمان ارتودنسی دندان به علت دشواری در تمیز کردن دندان ها و افزایش حجم میکروبی دهان احتمال پوسیدگی افزایش می یابد . در افراد با بهداشت دهان ضعیف ممکن است لکه هایی روی مینای دندان ایجاد شود. در صورت رعایت دقیق بهداشت دهان طبق توصیه متخصص ارتودنسی و صرف وقت کافی برای مسواک زدن و نخ دندان پوسیدگی ایجاد نمی شود و سلامت دندان ها کاملاً در ارتودنسی حفظ خواهد شد .
دستگاههای ارتودنسی بطور کلی به دو نوع متحرک و ثابت تقسیم می شوند.

دستگاههای ارتودنسی متحرک: توسط خود بیمار گذاشته و برداشته می شوند و عمدتاً جهت درمانهای ساده ارتودنسی بویژه در ارتودنسی کودکان ، همچنین بعنوان نگهدارنده ( Retainer) بعد از درمانهای ارتودنسی ثابت استفاده می شوند.
دستگاههای ارتودنسی ثابت : روی دندان ها چسبانده می شوند که شامل براکت، بند و سیمی هستند که روی براکتها بسته می شود. حلقه هایی که سیم با آن بسته می شود رنگهای مختلفی دارند که هر جلسه عوض می شوند و رنگ مورد استفاده به خواست بیمار می باشد.

در پایان درمان فعال ارتودنسی جهت تثبیت دندان ها در موقعیت جدید و ایجاد تعادل در سیستم دندانی، یک دوره نگهداری ( Retention ) ضرورت دارد که با نگهدارنده های ثابت یا متحرک انجام می شود. نوع آن بستگی به نوع ناهنجاری ، سن و سایر شرایط بیماران دارد. در صورت درمان صحیح و رعایت دقیق توصیه های ارتودنتیست نتایج درمان بعد از ارتودنسی دندان ها حفظ می شود.

در بعضی بیماران حتی با رعایت توصیه های درمانی متخصص ارتودنسی تغییرات مختصری پس از چند سال اتفاق می افتد که کاملاً طبیعی و جزئی اجتناب ناپذیر از روند رشد یا افزایش سن می باشد.

افراد زیادی به فکر زیبایی دندان ها ، بینی و صورت خود هستند و نمی دانند اول ارتودنسی دندان ها را انجام دهند یا عمل بینی را. بر اساس اصول علمی در بیمارانی که موقعیت لب بالا در اثر ارتودنسی یا جراحی فک تغییر میکند باید عمل بینی بعد از ارتودنسی انجام شود. ذر افرادی هم که به دنبال ارتودنسی دندان ها تغییر چندانی در موقعیت لب بالا ایجاد نمی شود ترتیب ارتودنسی و جراحی تفاوت ندارد. برای اینکه بدانید در کدام گروه قرار میگیرید با متخصص ارتودنسی مشورت کنید.
اثر بخش بودن پستانک ارتودنسی در پیشگیری از مشکلات ارتودنسی دندان ها از لحاظ علمی ثابت نشده و ادعاهای مطرح شده صرفاً جنبه تبلیغاتی و تجاری دارد. مکیدن پستانک ، انگشت و سایر عادات دهانی تا سن پنج سالگی اثر مهم و تعیین کننده بر دندان ها ندارد و در صورت ادامه تا زمان رویش دندان های دائمی باعث ناهنجاریهای دندان و فک می شود. جهت برطرف کردن عادات مضر دهانی مشاوره با متخصص ارتودنسی توصیه می شود.
دکتر ارتودنسی یک دکتر دندانپزشک است که پس از شش سال تحصیلات دانشگاهی و دریافت درجه دکترای حرفه ای دندانپزشکی در آزمون ورودی دستیاری ارتودنسی شرکت نموده و دررشته ارتودنسی که از لحاظ نمره و دشواری قبولی بالاترین رشته تخصصی دندانپزشکی می باشد پذیرفته شده است. دکتر ارتودنسی سه الی چهار سال بصورت تمام وقت دربخش تخصصی دانشگاه بعنوان رزیدنت یا دستیار دوره تخصص را گذرانده است و متخصص ارتودنسی شده است.

دکتر ارتودنسی بعد از فارغ التحصیلی مشکلات ارتودنسی بیماران را درمان می کند. به مشکلات ارتودنسی مال اکلوژن گفته می شود که شامل ناهنجاری در نظم و قرارگیری دندانها داخل قوس فکی ، عدم جفت شدن صحیح دندان ها و مشکلات فک می باشد.

دکتر ارتودنسی می تواند در آزمون بورد تخصصی که توسط وزارت بهداشت بصورت سالیانه برگزار می شود، شرکت کرده و در صورت قبولی مدرک دانشنامه یا بورد تخصصی را دریافت می نماید و می تواند به تدریس در دانشگاه بپردازد.

فاصله مراجعات ارتودنسی دندان چقدر است ؟ پس از اقدامات اولیه و فعال کردن دستگاههای ارتودنسی، معمولاً فاصله جلسات بعدی درمان ارتودنسی حدود یک ماه است.

مراحل درمان ارتودنسی دندان چگونه است ؟ بطور کلی مراحل درمان ارتودنسی دندان ها شامل دو مرحله است : دوره درمان فعال و دوره نگهداری

مراحل دوره فعال ارتودنسی ثابت شامل سه مرحله است : مرتب سازی دندان ها ، اصلاح رابطه دندان ها و اتمام درمان (finishing) که نقش مهمی در زیبایی طرح لبخند خواهد داشت.

طبق توصیه انجمن ارتودنتیستهای امریکا اولین ویزیت ارتودنسی کودکان باید تا سن شش سالگی انجام شود. ارتودنتیست از این سن به بعد وضعیت مراح تکامل سیستم دندانی، روابط فکین و رشد فک کودکان را بصورت دوره ای ارزیابی می کند تا در بهترین زمان از لحاظ رشد و تکامل کودک نسبت به درمان ارتودنسی دندان ها و فک اقدام شود.
دوره تخصص ارتودنسی بین سه تا چهار سال است که پس از دوره دکترای عمومی دندانپزشکی، افراد موفق به دریافت آن می شوند. برای رشته های دندانپزشکی برخلاف پزشکی، دوره های فوق تخصص تعریف نشده است و بالاترین درجه تحصیلی یک دکتر دندانپزشک از جمله متخصص ارتودنسی در سیستم دانشگاهی و وزارت بهداشت در ایران درجه تخصص می باشد. در وزارت بهداشت و آموزش پزشکی، دانشگاه ها و سازمان نظام پزشکی درجهفوق تخصص ارتودنسی وجود ندارد. هر چند در داخل و خارج از کشور دوره هایی توسط مؤسسات و دانشگاه ها برگزار می شود که فلوشیپ نامیده می شوند اما این دوره ها غیر رسمی و اغلب کوتاه مدت هستند. بعضی از دوره های برای دندانپزشکان عمومی برگزار می شود که معمولاً غیر دانشگاهی می باشند و به آنها فلوشیپ ارتودنسی اطلاق می شود. بعضی دوره ها هم برای متخصصین ارتودنسی می باشد که فرد متخصص ارتودنسی با گذراندن این دوره مهارتهای بیشتری کسب میکند؛ مانند دوره های فلوشیپ در دانشگاه تهران و شهید بهشتی. بنابراین مدرک تحصیلی فوق تخصص ارتودنسی در ایران وجود ندارد و بالاترین مدرک تحصیلی رسمی در ارتودنسی تخصص می باشد.
بسیاری از افراد که موقعیت یک دندان آنها نامناسب و کج است این سؤال را می پرسند که آیا میتوان یک دندان را ارتودنسی کرد یا نه ؟

آیا ارتودنسی تک دندان امکان پذیر است ؟

تأمین فضای دندان

در این موارد معمولاً یک دندان نسبت به سایر دندان های قوس بیرون زده یا داخل است که علت آن اغلب کمبود فضای داخل قوس دندانی است. جهت قرار گرفتن این دندان داخل قوس لازم است با ارتودنسی فضا فراهم شود. بطور کلی بسته به صلاحدید متخصص ارتودنسی فراهم کردن فضا در ارتودنسی از دو طریق ممکن است :

1- توسعه قوس دندانی با افزایش طول و عرض قوس :

– معمولاً افزایش ابعاد قوس همراه با توسعه قوس دندانی به جلو می باشد که منجر به افزایش زاویه یا شیب ( شیبدار شدن ) دندان های جلو می شود. شیب دار شدن دندان های جلو می تواند منجر به افزایش برجستگی لبها شود که در مواردی مطلوب است و در بعضی موارد نامطلوب تلقی می شود.

– در مواردی که تنگی عرض قوس های دندانی بخصوص فک بالا وجود دارد، افزایش عرض قوس علاوه بر تأمین فضا و بهبود جفت شدن دندان ها باعث افزایش عرض لبخند و زیبایی بیشتر دندانها و لبخند می شود.

– در بعضی موارد هم با عقب بردن دندان های عقب فضا تأمین می شود و طول قوس دندانی افزایش می یابد. ( با هدگیر یا مینی اسکرو )

2- کاهش مجموع اندازه دندانها عمدتاً از طریق کشیدن دندان و در موارد خاصی با تراش مختصر از بین دندان های جلو ( استریپ کردن )

در هردو حالت چه با گسترش قوس یا کشیدن دندان ، تغییرات فرم قوس دندان لازم است و باید دندانهای دیگر هم حرکت داده شود.

تامین تکیه گاه دندان

مسـأله دیگر تامین تکیه گاه یا انکوریج است یعنی متخصص ارتودنسی برای حرکت دادن هر دندان نیاز به تکیه گاه از دندان های دیگر دارد ( قانون سوم نیوتون : عمل و عکس العمل ). بنابراین برای حرکت ارتودنسی یک دندان لازم است که دستگاه ارتودنسی حداقل روی دندان های یک فک قرار بگیرد یعنی براکتهای ارتودنسی ثابت روی تمام دندان ها چسبانده شود یا پلاک ارتودنسی متحرک روی همه دندانهای یک فک را بگیرد.

رابطه صحیح با دندان های فک مقابل

در یک درمان ارتودنسی ایده آل علاوه بر ردیف شدن دندان ها ، جفت شدن دندانها هم کاملاً اصلاح می شود. بعد از ارتودنسی با جفت شدن صحیح دندان ها جویدن غذا و توزیع نیرو روی دندانها بهتر انجام میشود و سلامت دستگاه گوارش، دندان ها و سیستم جونده بخصوص مفصل فک بهتر حفظ می شود.

نتیجه گیری

بنابراین به فرض صحیح بودن جفت شدن دندان ها ، ارتودنسی یک دندان به تنهایی معمولاً عملی و نتیجه بخش نیست مگر در موارد خاص و استثنایی که فضا داخل قوس دندانی موجود باشد.

اصول اشاره شده کلی هستند و نوع ابزار و تکنیک بکاررفته اعم از ارتودنسی ثابت و متحرک ، ارتودنسی نامرئی ، براکت سرامیکی ، ارتودنسی شفاف اینویزالاین ، ارتودنسی لینگوال و… تفاوتی ایجاد نمیکند.

دکتر متخصص ارتودنسی برای هر بیمار با توجه به شرایط آن فرد از جمله وضعیت دندان ها ، فک ، نمای لبخند ، بافت نرم صورت ولبها ، وضعیت لثه و … و از همه مهمتر انتظارات فرد، طرح درمان های مناسب آن فرد را پیشنهاد میکند. برای یک نفر ممکن است یک یا چند طرح درمان مناسب وجود داشته باشد که همگی به نتیجه مطلوب ختم میشوند. درنهایت طبق جدید ترین اصول علمی ارتودنسی ، این بیمار است که طرح درمان را با راهنمایی متخصص ارتودنسی انتخاب می کند. حق قانونی و اخلاقی بیمار است که در مورد آنچه برای او انجام می شود تصمیم گیری کند.

سیستم ارتودنسی دیمون (Damon) نوعی براکت ارتودنسی ثابت است که به همراه خود مکتبی درمانی با فلسفه و نظریه های خاص دارد. در واقعارتودنسی دیمون یک سیستم سلف لیگیتینگ (self-ligating ) است یعنی برای نگهداشتن سیم داخل براکت از کشهای رنگی الاستومریک ( اورینگ ) استفاده نمی شود. براکت یک دریچه دارد که باز می شود و بعد از قرارگرفتن سیم داخل براکت دریچه بسته می شود. سیم بصورت passive داخل براکت قرار می گیرد و اصطکاک میان سیم و براکت کمتر از براکت معمولی می شود. استفاده از سیمهای کاپر نی تی با نیروهای کم و طرح درمان بدون کشیدن دندان از اصول ارتودنسی دیمون می باشد.

مزایا و معایب ارتودنسی دیمون چیست ؟
مزایای ارتودنسی دیمون : کاهش اصطکاک می تواند منجربه کاهش درد بیمار شود و از لحاظ نظری افزایش سرعت حرکت دندان و کاهش زمان درمان را به همراه خواهد داشت. تطابق فیزیولوژیک بهتر ، افزایش تدریجی ابعاد قوسهای دندانی با ارتودنسی دیمون ، عدم نیاز به کشیدن دندان را در پی خواهد داشت.
مزایای ذکر شده ادعاهایی عمدتاً تجاری هستند و از لحاظ علمی به اثبات نرسیده اند. در مطالعات علمی تفاوت محسوسی میان نتایج درمان با ارتودنسی دیمون و روشهای متداول مشاهده نشده است.
معایب ارتودنسی دیمون : هزینه بیشتری دارد. بستن فضا با آن دشوار است. مدتی بعد از شروع درمان دریچه براکت ها خراب می شود که مشکلاتی ایجاد مینماید. در بعضی مراحل ارتودنسی بخصوص پایان درمان اشکالاتی دارد. با تأکید بر نکشیدن دندان در ارتودنسی دیمون شیب و زاویه دندان ها افزایش می یابد و دندانها شیب دار و بیرون زده می شوند. با نکشیدن دندان ثبات نتایج درمان ارتودنسی دیمون بدون کشیدن دندان هم مورد تردید است.
چه مواردی برای درمان با ارتودنسی دیمون مناسب هستند ؟
مواردی که از لحاظ علمی تأیید شده که از ارتودنسی دیمون سود میبرند مواردی هستند که در مرز کشیدن و نکشیدن دندان قرار دارند. درمان این مشکلات دندانی بدون کشیدن با ارتودنسی دیمون نسبت به روش متداول نتایج بهتری خواهد داشت.

نتایج درمان ارتودنسی توسط متخصص ارتودنسی خوب :

1) زیبایی : 
نا مرتب بودن دندان ها و موقعیت غیر طبیعی فکین اثر منفی بر چهره فرد دارد و بدنبال درمان ارتودنسی دندان ها فرد ظاهر بهتر ، لبخند زیباتر ، جذابتر و اعتماد به نفس بیشتری خواهد داشت.

2) عملکرد خوب دندان ها و سیستم جونده :
جفت شدن و ایجاد رابطه مناسب دندانهای فک بالا و فک پایین
افزایش کارایی در گاز زدن و جویدن غذا
پخش شدن مناسب تر نیروها به دندانها و مفصل فک
کمک به سلامت مفصل گیجگاهی فکی و جلوگیری از مشکلات مفصل فک
در موارد خاصی اصلاح ناهنجاری های دندانی و فکی می تواند اشکال در تلفظ بعضی حروف را برطرف کند.

3) سلامت دندان ها و لثه ها در دراز مدت و سن بالاتر :
در یک سیستم دندانی منظم ، دسترسی فرد برای تمیز کردن دندان ها بیشتر است. رعایت بهداشت دهان ساده تر شده و احتمال پوسیدگی دندان و بیماریهای لثه کاهش می یابد.
با ردیف شدن دندانها و افزایش دسترسی دندانپزشک سایر درمانهای دندانپزشکی تسهیل می شوند.

4) کاهش خطر آسیب به دندانها :
در مواردی که دندان ها بیرون زده هستند، بویژه در کودکان احتمال آسیب به دندانها در اثر ضربه بیشتر وجود دارد.
در بعضی موارد همپوشانی عمودی زیاد دندانهای جلو، باعث آسیب دیدن دندانها و لثه می شود.

5) برطرف شدن بعضی از عادات مضر دهانی

ارتودنتیست یک دکتر دندانپزشک است که بعد از شش سال دوره دندانپزشکی عمومی (GP) ، در آزمون ورودی رزیدنتی پذیرفته شده و در دوره تخصصی سه تا چهار ساله ، در دانشگاههای معتبر بصورت تمام وقت آموزش دیده است. ارتودنتیست با داشتن مهارت علمی و عملی ، بصورت تخصصی به درمان ناهنجاری های دندان و فک می پردازد. ارتودنتیست دندانها را حرکت می دهد و می تواند مشکلات فک را با درمان های ارتوپدی اصلاح کند.
ارتودنسی اولین رشته تخصصی از علم دندانپزشکی است. در ایران دندان پزشکی حدود 10 رشته تخصص دارد که عبارتند از : ارتودنسی ، دندان پزشکی کودکان ، دندانپزشکی ترمیمی و زیبایی ، درمان ریشه ، پروتز های دندانی ، جراحی لثه ، جراحی فک و صورت ، رادیولوژی فک و صورت ، پاتولوژی و بیماریهای دهان . متخصص ارتودنسی به تشخیص ، پیشگیری و درمان ناهنجاریهای دندان و فک و صورت می پردازد. به عبارت دیگر مرتب سازی دندان های بهم ریخته ، اصلاح رابطه دندان ها و مشکلات فک حیطه کار متخصص ارتودنسی می باشد.
هرگونه درمان پروتز دندانپزشکی از جمله روکش و ایمپلنت باید بعد از ارتودنسی دندان ها انجام شود چون در مراحل درمان ارتودنسی موقعیت و روابط جفت شدن دندان ها تغییر میکند. در ضمن با ارتودنسی فضای مورد نیاز برای جایگزینی دندان ها بدقت تنظیم می شود و در نهایت درمان پروتز نتیجه بهتری خواهد داشت. در بعضی موارد فضای دندان از دست رفته با ارتودنسی بسته می شود که بستگی به طرح درمان متخصص ارتودنسی دارد.
در اثر نیروهای لایت ( کمتر از 100 گرم ) ، به صورت میکروسکوپی نواحی از واکنش التهابی در اطراف ریشه دندان در بافت های لثه و استخوان ایجاد می شود و به تدریج مراحل تحلیل استخوان و حرکت دندان اتفاق می افتد. حرکت ارتودنسی دندان بسیار آهسته است و به نوع حرکت دندانی بستگی دارد و حداکثر حدود یک میلی متر در ماه است.
یکی از ادعاهای گمراه کننده، درمان ارتودنسی سریع دندان ها در یک جلسه می باشد که با این روش بهم ریختگی دندانها از طریق تراش و اضافه کردن به دندانها ( ونیر کامپوزیت یا پرسلن ) اصلاح می شود. این روش هر چند در بعضی موارد می تواند گزینه مناسبی باشد اما برای بسیاری از بیماران به تنهایی درمان مناسبی نیست و می تواند مشکلاتی ایجاد نماید. اگر در فکر ارتقای زیبایی لبخند و سلامت دندانهای خود هستید حتماً با متخصص ارتودنسی مشورت کنید تا بهترین اقدام را از لحاظ زیبایی و سلامت دندان ها انجام دهید. درمان ارتودنسی در کنار درمانهای ترمیمی – زیبایی دندانپزشکی می تواند بهترین نتایج را از لحاظ زیبایی دندان ها و لبخند شما همراه با عملکرد و سلامت خوب دندانها فراهم کند.
درمان ارتودنسی محدودیت سن ندارد و در هر سنی در صورت سلامت دندانها و بافتهای نگهدارنده امکان پذیر است.

بزرگسالان هم می توانند از مزایای درمان ارتودنسی دندان بهره مند شوند و کیفیت زندگی بهتری را تجربه کنند. درمان بهم ریختگی دندانها و مرتب کردن دندانها در سن بالاتر امکان پذیر است و فقط به علت تغییرات استخوانی مدت درمان طولانی تری خواهند داشت.

بعنوان یک قانون کلی، درمان ارتودنسی در کودکان و نوجوانان به بهترین وجه انجام شده و مزایایی دارد؛ در کودکان امکان هدایت رویش دندانهای دائمی وجود دارد. همچنین بخاطر رشد قابل توجه، پتانسیل هدایت رشد فک وجود دارد. در کودکان می توان با درمانهای ساده زود  هنگام نیاز به درمانهای پیچیده در آینده را کاهش داد.

طبق توصیه انجمن ارتودنتیستهای امریکا اولین ویزیت ارتودنسی کودکان باید تا سن شش سالگی انجام شود. ارتودنتیست از این سن به بعد وضعیت مراح تکامل سیستم دندانی، روابط فکین و رشد فک کودکان را بصورت دوره ای ارزیابی می کند تا در بهترین زمان از لحاظ رشد و تکامل کودک نسبت به درمان ارتودنسی دندان ها و فک اقدام شود.
مدت زمان ارتودنسی دندان ها به عوامل متعددی بستگی دارد : نوع نا هنجاری دندان و فک ، شدت ناهنجاری دندان و فک ، میزان رشد ، وضعیت تکاملی دندان ها، سن فرد، میزان همکاری بیمار و … درمان با دستگاههای ارتودنسی ثابت بطور متوسط دو سال به طول می انجامد که بسته به شرایط ممکن است کمتر یا بیشتر طول بکشد. دوره درمان با دستگاههای ارتودنسی متحرک کوتاهتر می باشد.
قراردادن دستگاه ارتودنسی و چسباندن براکت ها هیچ گونه دردی ندارد اما مراحل فعال کردن دستگاه ارتودنسی و اعمال نیرو به دندان ها بخصوص در اولین جلسه ، اغلب با مختصری درد دندان و ناراحتی خفیف همراه خواهد بود که این درد بیشتر در اثر فشار و هنگام جویدن غذا احساس می شود. معمولاً نیاز به مصرف مسکن نیست.

درد پس از چند ساعت شروع می شود ؛ معمولا بعد از 24 ساعت به حداکثر میرسد و پس از چند روز برطرف می شود. اغلب بیشترین میزان درد در اولین جلسه فعال کردن دستگاه احساس می شود. متخصص ارتودنسی می تواند با استفاده از نیروهای لایت و تدابیر خاص درد خفیف را کاهش دهد.

همچنین در روزهای اول ممکن است دستگاه ارتودنسی ثابت برای مخاط ( سطح داخلی ) لب و گونه ایجاد ناراحتی کند که پس از یک تا دو هفته بیمار به آن عادت می کند و مشکلی نخواهد داشت. استفاده از موم ارتودنسی در روزهای اول مشکل را برطرف میکند. در بعضی افراد بزرگسال که لبها خشک و بسیار حساس است استفاده از کامفورت کاور که در تصویر مشاهده میشود احساس راحتی ایجاد میکند.

امروزه با تکنیکهای جدید و درمانهای زودهنگام، ارتودنسی دندان ها بدون کشیدن دندان امکان پذیر است. در بسیاری از موارد درمان ارتودنسی کودکان و ارتودنسی بزرگسالان بدون کشیدن دندان ها به نحو مطلوب انجام می شود. در بعضی موارد با در نظر گرفتن وضعیت سیستم دندانی – فکی و نوع صورت بیمار جهت رسیدن به نتیجه مطلوب و موفقیت آمیز خارج کردن دندان ضرورت دارد که اغلب از دندانهای آسیای کوچک ( وسط قوس دندانی ) می باشد.